This Feeling of Loneliness

I wrote a poem in Hindi day before yesterday morning.  This is a rarity for me.  Hindi is not my mother tongue and Hindi grammar,  specially keeping track of the change in gender of the subject / object / verb combination is difficult for me.  From time to time I did venture in writing a few.  I translated the poem to Axomiya ( Assamese – my mother tongue) day before yesterday evening  and to English today morning.   Posting these below with English translation first followed by original Hindi poem and then Axomiya translation.
( In the Assamese translation, the translated word for Eerie ( or strange) is a compound word “Advut”.  Even with my best try, my PC ( Windows 10) will not allow this compound letter/ word to be written properly.  So I was forced to replace it with a synonym, Achahua.  Though SwiftKey, owned by Microsoft, allows this to be written perfectly on my cell phone, PC does not support SwiftKey.  Windows 10 virtual Assamese keyboard for PC sucks, pardon my French. Whereas Windows 8 and 8.1 used to support Indic 3 allowing to incorporate any Indian language keyboards, Windows 10 has stopped supporting that.)

Eerie this feeling of loneliness
Lips have not kissed the bottle
Then why this hangover
Day slips away as I brood
Memory fails remembering my thoughts

Eerie this feeling of loneliness
Perfect eye sight
But I see nothing
As I spend the day gazing
Canvas remains empty, vision blank

Eerie this feeling of loneliness
Desk full of papers
Day dreaming plot twists
As the sun moves west
Not a word written
Papers remain blank

Eerie this feeling of loneliness
Never asked for this
As I look around me
World full of people
Then why feel lonely
Never understood
Intuition fails me

Eerie this feeling of loneliness…..

अकेलापन

अकेलापन भी बड़ी अजीब चीज़  है
ना हाथ में शराब  है
बस महसूस एक पीने की
सोचते दिन निकल गया
याद नहीं कुछ सोच की

अकेलापन भी बड़ी अजीब चीज़ है
आंखों में चश्मा सही
आंखों से कुछ दिखता नहीं
दिनभर मैं देखता ही रहा
निगाहें भरी नहीं

अकेलापन भी बड़ी अजीब चीज़ है
सामने पडा़ कागज़ सही
दिनभर सपने देखता रहा
सुबह से शाम होने लगी
एक अक्षर मैने लिखा नहीं

अकेलापन भी बड़ी अजीब चीज़ है
मैंने  तो कभी ये चाहा नहीं
चारों तरफ ढेखी दुनिया
लोगों से भरपूर ही सही
फिर भी ये अकेलापन
मैं कभी यह समझा नही

अकेलापन भी बड़ी अजीब चीज़ है…

এই অনুভূতি নিসঙ্গতাৰ

আচহুৱা যে এই অনুভূতি নিসঙ্গতাৰ
হাতত নাই পিয়লা ৰঙীণ সুৰাৰ
তথাপিও শৰীৰত ৰাগী মদিৰাৰ
ভাবৰ সাগৰত বুৰি উকলিল দিন
নপৰে মনত কিনো ভাবিলো ইমান

আচহুৱা যে এই অনুভূতি নিসঙ্গতাৰ
চকুত বিতচকু
কিন্তু নেদেখো একো
ওৰেটো দিন চকু বাহিৰত
শূন্য দৃষ্টি হাবিয়াস অপূৰণ
লক্ষবিহীন চাৱনি উদাস নয়নত

আচহুৱা যে এই অনুভূতি নিসঙ্গতাৰ
সমুখত খোলা কাগজৰ দম
ৰচি থাকো মই সৃষ্টিৰ সপোন
দিনৰ শেষত বেলি লহিয়াই
খালি হৈ ৰল কাকতৰ বুকু

আচহুৱা যে এই অনুভূতি নিসঙ্গতাৰ
মইতো বিচৰা নাছিলো কাহানিও
যি দিশে ফুৰাওঁ চকু এই সংসাৰত
মানুহৰে ভৰপূৰ পৃথিৱী দেখোন
কিয় বাৰু তেনেহলে অনুভূতি নিসঙ্গতাৰ
জীৱনৰ ই এক নুবুজা সাঁথৰ

আচহুৱা যে এই অনুভূতি নিসঙ্গতাৰ…..