This post is in response to Poetry Challenge sponsored by Jane Dougherty. This is my first attempt for this poetry form. I also decided to translate my first attempt of this poetry form to my mother tongue, Assamese, a major Indian language spoken by the people from the northeastern Indian state of Assam.
Opened my eyes to dawn’s beautiful streaming light
Memories of the first dawn with you breaks my heart
So many things we said on that morning long forgotten
Words that remained unspoken, today breaks my heart
Many miles we walked that day at the crack of dawn
The steps we did not take together, breaks my heart
So much we planned on that beautiful dawn
What we forgot to plan, today breaks my heart
Laughter and songs filled our life that blissful dawn
Dawn today is silent without you, it breaks my heart
প্ৰভাতী সুৰযৰ ৰাঙলী কিৰণত মেলিলো নয়ন দুটি
তোমাৰ লগত প্ৰথম প্ৰভাতৰ স্মৃতিত অন্তৰ দু:খিত অতি
কত কথা কৈছিলো দুৰ অতীতৰ সেই প্ৰভাতত
যি কথা নহল কোৱা তাকে ভাবি অন্তৰ দু:খিত অতি
কত দুৰ বাট বুলিছিলো অতীতৰ সেই দোকমোকালিত
যি পথ নহল লোৱা তাকে ভাবি অন্তৰ দু:খিত অতি
কত পৰিকল্পনা ভৱিষ্যতৰ সেই সুমধুৰ প্ৰভাতত
যি কথা নহল ভাবা তাকে ভাবি অন্তৰ দু:খিত অতি
সেই সুন্দৰ প্ৰভাতৰ হাঁহি আৰু গানে ভৰা জীৱনৰ স্মৃতি
তুমি নাইকিয়া আজি নিৰ্জন পুৱা, অন্তৰ দু:খিত অতি
