Feelings of the Heart – a ghazal?

I wrote this ghazal in my mother tongue Axomiya (Assamese) yesterday and tried to translate it to Hindi. After a few futile attempts, I gave up as I just could not maintain the rhythm. Today I tried translating it to English and found that it was flowing much more smoothly though I should not call it a ghazal. I tried to follow the rules as closely as I could but not sure if I succeeded. Hence the question mark in the title. I post the poems in the order written.

Write me a love song

I have dabbled writing Ghazals from time to time.  A few times I had written in my mother tongue Assamese ( Axomiya) first and then translated to English.  I found that to be extremely difficult. Comparatively it is much easier ( but still difficult than writing a free format poem) to write directly in English.  In end of July i had written one in Assamese and then had translated that to Bengali.  I was trying to translate that to English and finished it today.  I am not sure if I did justice to the translation. It proved to be formidable challenge to keep the feeling intact while sticking to the rules of Ghazal.  I will leave it to the readers to judge.

I am attaching both the Assamese and Bengali versions here with the hope that some reader conversant on both ( or one) languages and English will be able to offer constructive criticism. 

Long ago asked me to write only love songs
Stories of dreamland and colorful golden nights’ love songs

Today I see darkness all around, cloud laden sky
Your wish my desire, still struggle penning love songs

Where did magic of Scheherazade’s thousand nights’ mystique vanish
Dazzlingly sparkling pearls, golden threaded necklaces of love songs

Memories of that lost evening still haunts my mind
Fingers caressing your dark tresses lovingly wrote love songs

Waves of your windswept hairs painted by setting sun
Lost myself in your curls listening to love songs

Fingers stiff, wonder why flounder today writing love songs
Reminisce golden evenings past, searching for lost love songs

কত আজি হেৰাল প্ৰেমৰ কবিতা

কৈছিলা তুমি এদিন লিখিব লাগে হেনো মাথোঁ প্ৰেমৰ কবিতা
সপোন পুৰীৰ সাধুৰে ভৰা ৰঙীন সোনালী সন্ধিয়াৰ প্ৰেমৰ কবিতা

মই দেখোন চৌদিশে দেখো আজি অন্ধকাৰ আকাশ, ডাৱৰে আৱৰা
ৰাখিব খুজিও মই তোমাৰ অনুৰোধ, নোৱাৰো লিখিব প্ৰেমৰ কবিতা

কত বাৰু আজি হেৰাল শেহৰজাদীৰ হাজাৰ নিশাৰ মায়াবী সাধু
সোণালী সূতাৰে গঠা জিলমিলিয়া মুকুতাৰ মালাৰ মোহনীয় প্ৰেমৰ কবিতা

মনৰ চকুত ভাঁহি উঠে মোৰ হেৰাই যোৱা সেই সন্ধিয়া
তোমাৰ কাজল কলা চুলিত আঙুলি বুলাই ৰচিছিলো প্ৰেমৰ কবিতা

বতাহে আমনি কৰা তোমাৰ চুলিৰ লহৰত হেঙুলীয়া বেলিৰ লুকাভাকু
নিজকে হেৰাই মই কাণ পাতি শুনিছিলো যাদুকৰী প্ৰেমৰ কবিতা

আজি কিয় মোৰ আঙুলি জঠৰ, নোৱাৰো লিখিব প্ৰেমৰ কবিতা
মন হেৰাই যায় অতীতৰ সোনালী সন্ধিয়াত, বিচাৰি প্ৰেমৰ কবিতা

কোথায় হারালো আজ প্রেমের কবিতা

বলেছিলে একদিন তুমি লিখি যেন আমি শুধু প্রেমের কবিতা
স্বপ্নলোকের রূপকথার যাদু ভরা রঙ্গিন সোনালী সন্ধ্যার প্রেমের কবিতা

আমিতো চৌদিশে দেখি আজ আকাশ অন্ধকার, কালো মেঘে ঢাকা
চাই যদিও রাখতে তোমার অনুরোধ, লিখিতে পারিনা প্রেমের কবিতা

কোথায় দেখি হারালো আজ শেহরজাদীর মায়াবী রাতের হাজার গল্প
সোনালী সূতোয় গাঠা রূপোলী মুক্তোর মন ভূলানো প্রেমের কবিতা

মনের মাঝে ভেসে ওঠে আমার হারিয়ে যাওয়া সেই সন্ধ্যা
তোমার কাজল কালো চুলে আঙুল বুলিয়ে লিখেছিলাম প্রেমের কবিতা

বাতাসে উড়িয়ে নেওয়া তোমার কেশর লহরে অস্তগামী সূর্যের লুকোচুরি
হারিয়ে আমাকে শুনেছিলাম সেদিন আমি শুধু মায়াভরা প্রেমের কবিতা

আজ কেন জঠর আঙ্গুল আমার, পারিনা লিখিতে প্রেমের কবিতা
মন হারায় অতীতের সোনালী সন্ধ্যায়, খুজি আমি প্রেমের কবিতা

I Search in Vain

My friend Jane (Jane Dougherty) had introduced me to writing Ghazals in English some time back.  Growing up in India, I was quite familiar to listening to ghazals but never knew that ghazals were also written in English.  During last few months, I tried my hand writing a few pieces. I either write in my mother tongue, Assamese ( Axomiya), and then translate to English or vice versa.  Last week, like a fool, I prompted Jane to write a ghazal as she had not posted a ghazal for quite some time.  She turned the table on me as she promptly wrote one and posted (Rain) and challenged me to write one. I find it very hard to follow rules while writing poetry and ghazals do have some strict rules.  I am not professing that I have followed all the rules but here is my try.  My apologies to all the purist who follow strict rules. I plead guilty to breaking the rules.

I wrote the following piece in English first and then translated to Assamese. Posting it in the same sequence.

---

 

I Search in Vain

Just wanted to be human but society pigeonholes

Hyphenated identity breaks my heart as society pigeonholes

Peace Elusive

My second attempt at English Ghazal with Assamese Translation .

PEACE ELUSIVE

What I seek I never get,peace elusive
As I seek,further it is,peace elusive

Thought peace was drowning in your eyes
Mirage it was, absent bliss, peace elusive

Heart wounded bears the emotional scars
Lonely heart Silently weeps, peace elusive

Reaching for love shackled by fear of rejection
Judge me not wrong please, peace elusive

Till end of time will always wait for thee
How deeply you I do miss, Peace elusive

যি বিছাৰি খাওঁ হাবাথুৰি নাপাওঁ কাহানিও, শান্তি দুদিনীয়া
যিমানেই বিছাৰো সিমানেই দুৰৈত, তথাপিও শান্তি দুদিনীয়া

তোমাৰ চকুৰ গভীৰতাত ডুবিছিলো শান্তি বিচাৰি
বৃথা প্ৰেমৰ মৰিচিকাত নুবুজিলো শান্তি দুদিনীয়া

ক্লান্ত হৃদয় ক্ষতবিক্ষত শান্তিৰ সন্ধানত
নুবুজে নিৰৱে উচুপা হৃদয়েও শান্তি দুদিনীয়া

এখোজ আগুৱাই থমকি ৰওঁ প্ৰত্যাখ্যানৰ আশংকাত
নুবুজিবা তুমি ভুল মোক কাহানিও, শান্তি দুদিনীয়া

অনন্ত সময়ৰ সীমাৰ সিপাৰে তোমাৰ অপেক্ষাত
হৃদয়ত লৈ তোমাৰ প্ৰতিচ্ছবি, জানিও শান্তি দুদিনীয়া

DAWN (Updated to follow rule )

My first attempt at this poetry form sponsored by (Jane : Ghazal Challenge) failed in following the rules.  Updating the poem to try to follow the rules as closely as possible.  Updated the translation to Assamese also.

---

This post is in response to Poetry Challenge sponsored by Jane Dougherty.  This is my first attempt for this poetry form.  I also decided to translate my first attempt of this poetry form to my mother tongue, Assamese, a major Indian language spoken by the people from the northeastern Indian state of Assam.

---

Opened my eyes to dawn’s beautiful streaming light,
Memories of the first mesmerizing dawn, today breaks my heart.

So many things we said on that morning long forgotten
Words that remained unspoken, today breaks my heart.

Many miles we walked that day at the crack of dawn
Steps that were not taken, today breaks my heart.

So much we planned on that beautiful dawn
What we forgot to plan, today breaks my heart.

Laughter and songs filled our life that blissful dawn
Without you silent is the dawn, today breaks my heart.

প্ৰভাতী সুৰযৰ ৰাঙলী কিৰণত মেলিলো নয়ন দুটি
তোমাৰ লগত প্ৰথম প্ৰভাতৰ স্মৃতি, অন্তৰ দু:খিত অতি

কত কথা কৈছিলো দুৰ অতীতৰ সেই প্ৰভাতত
যি কথা নহল কোৱা তাকে ভাবি অন্তৰ দু:খিত অতি

কত দুৰ বাট বুলিছিলো অতীতৰ সেই দোকমোকালিত
যি পথ নহল লোৱা তাকে ভাবি অন্তৰ দু:খিত অতি

কত পৰিকল্পনা ভৱিষ্যতৰ সেই সুমধুৰ প্ৰভাতত
যি কথা নহল ভাবা তাকে ভাবি অন্তৰ দু:খিত অতি

সেই সুন্দৰ প্ৰভাতৰ হাঁহি আৰু গানে ভৰা জীৱনৰ স্মৃতি
আজি নিৰ্জন পুৱা নাইকিয়া তুমি, অন্তৰ দু:খিত অতি

Dawn: Poetry Challenge #44: Ghazal

This post is in response to Poetry Challenge sponsored by Jane Dougherty.  This is my first attempt for this poetry form.  I also decided to translate my first attempt of this poetry form to my mother tongue, Assamese, a major Indian language spoken by the people from the northeastern Indian state of Assam.

---

Opened my eyes to dawn’s beautiful streaming light
Memories of the first dawn with you breaks my heart

So many things we said on that morning long forgotten
Words that remained unspoken, today breaks my heart

Many miles we walked that day at the crack of dawn
The steps we did not take together, breaks my heart

So much we planned on that beautiful dawn
What we forgot to plan, today breaks my heart

Laughter and songs filled our life that blissful dawn
Dawn today is silent without you, it breaks my heart

 

প্ৰভাতী সুৰযৰ ৰাঙলী কিৰণত মেলিলো নয়ন দুটি
তোমাৰ লগত প্ৰথম প্ৰভাতৰ স্মৃতিত অন্তৰ দু:খিত অতি

কত কথা কৈছিলো দুৰ অতীতৰ সেই প্ৰভাতত
যি কথা নহল কোৱা তাকে ভাবি অন্তৰ দু:খিত অতি

কত দুৰ বাট বুলিছিলো অতীতৰ সেই দোকমোকালিত
যি পথ নহল লোৱা তাকে ভাবি অন্তৰ দু:খিত অতি

কত পৰিকল্পনা ভৱিষ্যতৰ সেই সুমধুৰ প্ৰভাতত
যি কথা নহল ভাবা তাকে ভাবি অন্তৰ দু:খিত অতি

সেই সুন্দৰ প্ৰভাতৰ হাঁহি আৰু গানে ভৰা জীৱনৰ স্মৃতি
তুমি নাইকিয়া আজি নিৰ্জন পুৱা, অন্তৰ দু:খিত অতি