I wrote the poem below today morning in my mother tongue Axomiya ( Assamese) and translated to English just now. Posting the poems in reverse order here.
Isn’t the year about to end,
Why no one has let the bird
singing merrily know;
I asked the half-bloomed rosebud
Stiffened in the winter cold,
No, no one told her,
The year is just about to end;
I asked my dog
Sitting and lookin out,
Did anyone tell him,
In a little while
The year about to turn;
He ignored me and
kept looking out,
Maybe waiting for
winter to end and
return of spring, when
He can frolick in
the cradle of nature again;
I asked nature
Are you getting ready to
Welcome the new year?
Smiled she sadly and said,
Will you listen to my pain?
I haven’t figured out a way
To protect my children from
the madness of mankind
shouting hoarse about
Global warming and
climate change;
Spare me the additional pollution
of your insanity,
The false promise of
A Happy New Year.
ভুৱা প্ৰতিশ্ৰুতি নৱবৰ্ষৰ
বছৰটো হেনো শেষ হব ওলাইছে,
কোৱা নাই কোনেও বাৰু কিয়
আনন্দেৰে গান গাই থকা চৰাইটোক;
সুধিলো শীতত ঠেৰেঙা লাগি
ফুলো ফুলো কৰি আধা ফুলা হৈ থকা
গোলাপৰ কলিটিক,
নাই, কোৱা নাই কোনেও
বছৰ বাগৰিছে বুলি গোলাপীক,
বাহিৰলৈ চাই বহি থকা মোৰ কুকুৰটোক
সুধিলো জান জানো তই
বছৰ বাগৰিব আৰু কেইটামান ঘণ্টাত;
আওকাণ কৰি মোক
চাই থাকিল সি বাহিৰলৈ
হয়তো অপেক্ষাত
কেতিয়ানো হ’ব শীতৰ অন্ত,
আহিব বসন্ত আৰু
আনন্দৰে সি কৰিব বিচৰণ
প্ৰকৃতিৰ কোলাত;
সুধিলোঁ প্ৰকৃতিক মই
হৈছানে সাজু তুমি আদৰিবলৈ
নতুন বছৰক?
প্ৰকৃতিয়ে হাঁহিলে দুখেৰে, ক’লে
শুনিবাজানো কথা মোৰ বেজাৰৰ,
ভাবি পোৱা নাই উপায় মই
ৰক্ষা কৰো কেনেক
সন্তানক মোৰ
বিশ্বব্যাপী উষ্ণতা আৰু
জলবায়ু পৰিবৰ্ত্তনক লৈ হাহাকাৰ কৰা
উন্মত্ত মানবৰ মূৰ্খামিৰ পৰা;
নালাগে মোক অতিৰিক্ত প্ৰদূষণ
তোমাৰ উন্মাদনাৰ,
ভুৱা প্ৰতিশ্ৰুতি এটা নৱবৰ্ষৰ।
Now the question is how do I say happy new year to my readers after this. The bird sang in my ear and said, yes you can in the least polluted way and my dog Skooby barked his approval with a loud woof. So here it goes my dear readers, A Very Happy New Year 2022 to You.
Fleeting Muse 