Wrote this poem today morning and then translated to my mother tongue Assamese (Axomiya). Posting them in the same sequence here.
Have you seen
the moonbeams walk?
sometimes they
light your paths,
sometimes they
cast shadows,
sometimes they fill
your heart with joy,
sometimes they make
it bleed raw,
sometimes they get lost
in the glitter of city lights.
but when the moonbeams
walk into your heart,
keep it safe,
because on the darkest night
of your life,
you will need the moonbeams
to navigate,
and light your path
with fireflies.
জোনাকৰ খোজ
দেখিছানে কেতিয়াবা
জোনাকে তোমাৰ লগত
কৰা বিচৰণ?
কেতিয়াবা আলোকিত
কৰি তোমাৰ পথ,
কেতিয়াবা ছাঁয়াৰ বোলেৰে
আকে পট,
কেতিয়াবা আনন্দৰে
উজলাই হিয়া,
কেতিয়াবা হৃদয় কৰে
বিষাদে ভৰা,
আৰু কেতিয়াবা জোনাক
হেৰাই যায় চহৰৰ
ৰঙচঙীয়া সন্ধিয়াত।
কিন্তু কেতিয়াবা জোনাক
যদি সোমাই তোমাৰ অন্তৰত,
সাঁচি থবা আলফুলকৈ,
জীৱনৰ ঘনঘোৰ
অন্ধকাৰ দিনটোত,
উজলাব তোমাৰ পথ,
জোনাকী পৰুৱা হৈ।
Fleeting Muse 